Nie myślimy o tym zazwyczaj, ale nadchodzi w końcu taki dzień, gdy stajemy przed faktem śmierci kogoś, kto był nam Bliski albo z kim mieszkaliśmy. W pierwszej chwili pojawia się szok, ból…ale potem trzeba – choćby na kilka chwil – znaleźć w sobie tyle sił, aby działać możliwie jak najbardziej racjonalnie. A racjonalne działanie oznacza w tych momentach najpierw wezwanie lekarza, aby stwierdził zgon. Zazwyczaj – jeśli śmierć nastąpiła w domu – czyni to lekarz (najczęściej POZ) pod opieką którego osoba zmarła pozostawała przez ostatnie 30 dni przed śmiercią lub lekarz pogotowia. Jeśli śmierć nastąpiła w szpitalu – stwierdzenie zgonu należy do lekarza pracującego w danym ośrodku zdrowia. Może się jednak i tak zdarzyć, że śmierć nastąpiła w wyniku przestępstwa – wtedy stwierdza ją, oraz określa jej okoliczności – lekarz, dokonujący oględzin lub sekcji zwłok na zlecenie sądu lub prokuratora.
Niezależnie jednak od okoliczności śmierci – lekarz po stwierdzeniu zgonu wystawia dokument zwany kartą zgonu. Zawiera w niej informację o zgonie oraz o jego przyczynie. Karta zgonu jest niezbędna do uzyskania aktu zgonu. Akt zgonu, oprócz tego, że jest aktem stanu cywilnego potwierdzającym zgon danej osoby, jest też niezbędny m. in. do tego, aby uzyskać zasiłek pogrzebowy.
W celu uzyskania aktu zgonu należy udać się do urzędu stanu cywilnego należnego miejscu, w którym nastąpił zgon w ciągu 3 dni od zaistnienia tego zdarzenia. Chyba, że śmierć nastąpiła z powodu choroby zakaźnej – wtedy czas ten skraca się do 24 godzin. Dokumentami, które należy w takich chwilach posiadać, są karta zgonu oraz dowód osobisty osoby zmarłej. W Urzędzie Stanu Cywilnego otrzymujemy bezpłatnie trzy egzemplarze skróconego odpisu aktu zgonu. Za kolejne pobierana jest opłata.
Obecnie większość zakładów pogrzebowych na życzenie Klienta samodzielnie zajmuje się dopełnianiem wszelkich formalności w urzędach – czyniąc to na podstawie uzyskanego w tym celu pełnomocnictwa od Rodziny bądź osób odpowiedzialnych za zgłoszenie zgonu.
Osobami, które są zobowiązane do zgłoszenia zgonu są małżonek, dzieci a także rodzice – czyli najbliższa Rodzina. Może się tak zdarzyć, że z różnych przyczyn nie ma jej. Wtedy ten smutny obowiązek spada na osoby obecne przy zgonie lub zamieszkałe w lokalu, w którym Zmarły zakończył życie – albo też na administratora lokalu, w którym nastąpiła śmierć.
