Człowiek jest wolną i niezależną istotą, w związku z tym ma pełne prawo decydować o swoim losie. Ta swoboda decyzyjna dotyczy również życia po śmierci, a konkretnie sposobu, w jaki chce się być pochowanym. Jedni preferują tradycyjny pogrzeb i złożenie zwłok w trumnie, innym pasuje z kolei spalenie zwłok, czyli tak zwana kremacja.
Z jakich przyczyn ludzie chcą się poddać pośmiertnej kremacji?
Tak naprawdę ile ludzi, tyle powodów. Jednak najczęstsza przyczyna kremacji to długa i przewlekła choroba nowotworowa. Nie jest tajemnicą, że rak doszczętnie wyniszcza ludzkie ciała i sprawia, że jest ono nieatrakcyjne wizualnie. Część chorych nie życzy sobie, żeby ktokolwiek z żałobników oglądał ich w tym stanie, nawet po śmierci i dlatego decyduje się na ten krok. Brutalne morderstwo i zmasakrowanie ciała ofiary to także powód do kremacji. Rodzina zmarłego woli ukryć przed uczestnikami pogrzebu, na jakie tortury był narażony przed śmiercią ich bliski.
Inną przyczyną jest zakaźna choroba, na jaką zmarł nieboszczyk. Jego ciało zostaje spalone, gdyż w ten sposób razem z nim umiera śmiertelny wirus, którego był nosicielem. Śmierć na terenie obcego państwa to też istotne wskazanie do kremacji. Urnę z prochami znacznie łatwiej przewieźć do ojczyzny. Poza tym kremacja jest tylko odrobinę droższa niż tradycyjny pogrzeb, ale znacznie mniej kłopotliwa- przynajmniej pod względem organizacyjnym.
Co dzieje się z prochami po kremacji?
To oczywiście zależne jest od woli rodziny zmarłego. Większość z nich życzy sobie, żeby spoczęła na nagrobku z imieniem i nazwiskiem zmarłego. Polskie prawo nie zezwala natomiast na złożenie urny z prochami w jakimś innym miejscu niż cmentarz, gdyż jest to surowo zabronione i grożą za to sankcję karne.
Jedynym odstępstwem od reguły może być złożenie skremowanych zwłok w podziemnych katakumbach. Przy czym odsetek ludzi w ten sposób pochowanych jest naprawdę niewielki. Znacznie częściej praktykuje się wkładanie urny do dużych grobów rodzinnych, W ten oto sposób członkowie jednej rodziny spoczywają w jednym miejscu na cmentarzu, przez co żyjącym krewnym łatwiej zidentyfikować ich grób i zapalić na nim świeczkę 1 listopada.
